گروه ورزش|شهرآرانیوز، سرمای استخوانسوز ورزشگاه آزادی با صدای تشویقهای هواداران استقلال که از ساعتها قبل خود را به ورزشگاه رسانده بودند، چندان احساس نمیشد. بعد از سالها غیبت تماشاگران آبی توانستند تقابل تیمشان با سپاهان را در ورزشگاه آزادی به نظاره بنشینند و حال و هوای متفاوتی به این بازی ببخشند. استقلال، اما با وجود برخورداری از امتیاز میزبانی با احتیاط توپ را در میدان به چرخش درآورد تا مقابل سپاهان که با انبوهی از ستارهها گام به آزادی گذاشته ناگهان غافلگیر نشود.
ارسالهای بلند از سوی هر دو تیم نشان میداد تاکتیک اول نکونام و مورایس از این بعد یکسان است. لااقل در نیم ساعت نخست این بازی نوع واکنشهای دو دروازهبان کاملا گویای تمایلات تاکتیکی دو تیم بود که قصد داشتند از برخوردهای مستقیم دوری کنند و با ارسالهای بلند به خواسته خود برسند.
گل دقیقه ۳۶ روزبه چشمی که از پشت هجده قدم سپاهان با شوتی مهارنشدنی به طاق دروازه زردپوشان نشست، دشواری رسیدن به دروازهها از لایههای دفاعی را به اثبات رساند، اما دست کم استقلال نشان داد که راه استفاده از موقعیتهای اینچنینی را به خوبی بلد است و از ظرفیتهایش به عالیترین شکل بهره میگیرد.
در واقع استقلال از ابتدای بازی بنای خود را روی فرصتسازی از راه دور گذاشت و جلوتر از سپاهان به خواستهاش رسید و بهرغم آنکه سپاهان یک موقعیت طلایی در اواخر نیمه صاحب شد، اما برنده راهی رختکن شد.
نیمه دوم نیز با همان حال و هوای نیمه اول دنبال شد و دو تیم با پرهیز از بازی درگیرانه به دنبال موقعیت سازی با همان تاکتیکهای نیمه اول بودند. ورود اعرابی و یوسفی از ابتدای نیمه دوم به ترکیب سپاهان برای رسیدن به همین اهداف انجام شد و گرایش بیشتر سپاهان به ایجاد موقعیت استقلال را به طور مشهودی عقب نشاند.
استقلال اما از حوالی دقیقه ۷۰ تا حدی بازی را به تعادل کشاند و توانست تسلط بیشتری روی توپ داشته باشد. نکونام برای حفظ گل چشمی تغییراتی در ترکیب خود ایجاد کرد تا حربههای مورایس را خنثی کند.
سرمربی محروم سپاهان در دقایق پایانی دستور تغییرات بعدی را هم صادر کرد، اما در نهایت او نتوانست با همان تاکتیکی که نکونام به گل رسید (بازی مستقیم و استفاده از شوتهای از راه دور) به هدف خود دست یابد و بزرگترین بازی فصل و مهمترین موقعیت خود برای بازگشت به صدر را از کف داد تا استقلالیها از همین جا سرود قهرمانی بخوانند.